Bungamati en lesgeven

De afgelopen 6 dagen zijn we elke ochtend op school geweest en hebben we ongeveer 4 lessen gegeven meestal. Smiddags hebben we in het guesthouse geluncht en konden we wat uitrusten. Ook hebben we hier in de omgeving wat wandelingen gemaakt met mooie uitzichten over rijstvelden. We zijn in alle klassen geweest en de kinderen vroegen op de gang telkens: when do you come to our class? We waren echt een soort levende attractie.
We zijn er achter gekomen dat ze hier weinig van Europa weten. Ze dachten namelijk dat Brazilië langs Nederland lag dus daar hebben we even wat verandering ingebracht. Hun Engels is super goed, wel met een apart accentje, maar we konden dus veel vertellen over Europa en onze cultuur. Ook houden ze hier erg van zingen en hebben we ze wat liedjes geleerd.
Woensdag was de wedstrijd Nederland tegen Argentinië die we in het andere huis konden kijken. (Wel om 01.45 snachts). Ze zouden de sleutel voor ons neerleggen maar deze lag er dus niet. We zaten dus ingesloten.. Maar goed dat we nog geen brand hebben gehad hier dus. Na een heel gedoe kwam de Nepalese vrouw op t lawaai af en maakte de poort open. Toen kwam het volgende probleempje: de honden. s'Nachts blaffen ze echt hard en we werden door een stuk of 10 honden achtervolgt. Uiteindelijk gelukkig goed aangekomen. Na een spannende wedstrijd (de stroom was nog even uitgevallen maar gelukkig maar een paar minuten) die we door de penalty's helaas verloren, liepen we weer terug. Dit was rond 04:30 en het was al bijna licht. Toen we bij onze kamer waren, waren we natuurlijk de sleutel vergeten van onze kamer... Weer de Nepalese vrouw wakker om ons een reservesleutel te komen brengen en konden we gelukkig gaan slapen.
Vandaag kregen we op de school een heel afscheid, echt super lief! We kregen een ketting en armbanden en de kinderen hadden allemaal optredes voor ons voorbereid. Echt super leuk! De directeur vertelde nog dat er 650 leerlingen op zijn school zaten, waarvan 200 die door de school gesponsord werden. Zij zouden anders niet naar school kunnen gaan. Hij vertelde ook dat er een hoop kinderen niet naar school kunnen. Hun ouders beseffen nog niet hoe belangrijk onderwijs is en laten ze liever wat geld verdienen. Vooral meisjes mogen niet naar school, want zij gaan uit huis... Jongens zorgen nog vaak voor hun ouders dus die hebben meer kans.
Ik heb het super naar mijn zin gehad op de school en vooral van t enthousiasme van de kinderen hier. Ze beseffen hier heel goed dat ze t geluk hebben om naar school te mogen en dat merk je ook.
Na schooltijd zijn we met de leraren gaan lunchen ergens. Iemand moest achterop de scooter bij een lerares en ik wilde toch wel eens weten hoe dat was. Scooters rijden hier gewoon op de grote weg langs bussen en vrachtwagens dus was wel gaaf om achterop te zitten!
De lunch was erg lekker! Had een keer pizza en na alle rijst was dat toch wel even lekker.
In het guest house wordt goed voor ons gezorgd en ze doen echt hun best. Ontbijten vaak met pannenkoeken en de rijst maken ze minder scherp. En ook aan het harde bed en soms een koude douche valt te wennen.
Hier maak je elke dag wel iets mee en de tijd lijkt in dit dorpje soms letterlijk stil te staan.
Morgen gaan we een dagje naar thamel (een soort winkelcentrum van Kathmandu) en zondag vertrekken we om 6 uur s'ochtends richting Pokhara voor 3 nachten. Erg veel zin om de laatste week verder te reizen!